Stichting Kruisen & Kapellen Thorn
Stichting Kruisen & Kapellen Thorn

Gedicht Kruuzer langs de sjtraote

Gedicht Kruuzer langs de sjtraoteTijdens de inwijding van het hernieuwde wegkruis aan de Heerbaan in Thorn werd het gedicht " Kruuzer langs de sjtraote" van Jeanne Timmermans ( † 29-09-1984) in een vrije vertaling in het Toears dialect bewerkt en voorgelezen door Lei Peeters.

Hierbij zowel het oorspronkelijke gedicht in het Eijsdens en vervolgens de bewerking in het Toears.

 

Kruuzer langs de sjtraote

Oe ien oos Limburg twie sjtraote ziech sjnieje
Haet ’t langs de kaant e kruiske sjtoeën
Aon ’n haog of e mörke, ongder isje of wieje
Of zoe mer gewoen langs e véld mit koeën

’t Haet ters vaan hòòt mit e daeëkske d’r boeëve
’t Haet ters van iezer en ’t haet ters vaan sjtèèn
Meh of ze gemak zien ien sjeur, sjmies of oeëve
Nuérges misjtoen ze en oet d’n toen vilt genèèn

Wae haet ze geplaant en wie lang is ’t geleeje?
De sjtraote waore nog bedikt mit ’n kiezelsjprei
En de pratsj zaot de luij tot boeëve hun kneeje
Es ze leepe uëver veldwaeg en vaoërgelei

Meh ’t kruus dat sjtong mit z’n veuj ien de blomme!
En vuégelkes nisjtelden roongtelum ien de haog
Vaan huélenterre, sjniekrieke en ‘ne eenkele kromme
Eèk, dae mit z’n tek ien de broemele laog

En de vrolluj vaan dow mit hunne kuufel ien e nitsje
Sjlooge e kruus en de mansluj luugden hunne moets
En de kingderkes plukden e veldbekitsje
Deege naolueperke en reepe: ” t Kruiske is toets!’

De tijje zien veraanderd. Dao keeme now straote
Gèè Kruus aon de kaant meh ’n plaoët vuur ’t verkier
Kabels en buize liege ien de groongd wie de graote
Ien ‘nne vis. Meh geng plaots mie vuur Slivvenhier.

Luj vaan Limburg, haawt eur aw kruuzer ien iere!
Loort oe ze sjtoën, daan lòòpt g’r uuch neet boets!
En ziet de èlaend uuch noa, en kint g’r neet kiere
Lòòp nao zoe e kruiske want ’t Kruus, dat is toets!

Jeanne Theunissen +29-9-1984

 

Kruuser langs waeg

Wao zich in Limburg waeg kruuse

Staotder langs de kant ein kruuske

Bie ein heg of ein steinse maor of onger eine linjeboum

Of geweun langs een veld mit koeare

Der zeen kruutse van hout met ein daekske doaboeva

Der zeen kruutse van iezer en van stein

Mer of ze nou gemaak zeen in ein sjeur, smits of oeve

Nöerges misstaen ze en gein kruuts velt oet de toean

Waem heaf ze geplaats en hoe lang geleje is det

De straote ware nog bedekt mèt kezele

De modder stong de luij tot boave de knieje

As ze euver de veldwaeg en vaarleis lepe

Mer et kruus, det sjtong mit zien veut in de bleumkes

En veugelkes nestelde zich vlakbie in de hek

Van vlere snieë appele en eine enkele kromme

Eik dae mit zien tek in de braombieërestroek loag

En de vrouwluuj van toen met haer knotje in ein nesje

Slogen ein kruus en de mansluu lichtte her muts of hood

De kinjer plukten ein veldboeket

Degen tikkertje en repe “t kruuts is thoes”

De tieje zeen verangerd. Dao kwame noew straoten

Gein kruuts aan de kant mer ein verkieёrsbord

Kabels en buuze liggen in de grond as groate

In eine vis. Mer gein plaots mie vuur Oze Slevenhieër

Minse van Limburg en Thoar, haoj eur kruutse in iere

Kiek wao ze staon, den laup geer ug neet vast

En kumt den ieёelendj uch achternao, en kent géer neet kiere

Loap nao zoean kruutske Want bie ’t kruuts doa besse veilig

 

Een gedicht van Jeanne Theunissen († 29-09-1984)  in het Eijsdens dialect,

Vrij vertaald naar het Thorns dialect door Lei Peeters